ปั่นไปรุนไป

สวัสดีครับวันนี้นำเสนอปั่นภูเขาแบบมัน ฮา และชิมของกินไปเล็กน้อยครับ เริ่มรวมพลสมาชิกประมาณ 4 คนรวมอายุ 100 กว่ากระผมเด็กสุดเริ่มกันเลยเส้นทางจากขึ้นเขาความลาดชันตอนแรก 20% ครับ เป็นแบบถนนคอนกรีตมีความลื่นเล็กน้อยถึงปานกลางปั่นกันไปครับตามกระบวน 1234 ผ่านไปด้วยดีไม่ชันเยอะ แต่ทันใดนั้นเลี้ยวซ้ายขึ้นเขาความชันเพิ่มขึ้นเป็น 45 องศา หรือ 50 ไม่รู้ไม่ได้วัด ฮ่าๆ..ครับพอปั่นไปเรื่อยๆในที่จุดพักห่างจากพื้นราบสัก500เมตรได้ครึ่งทางครับเรียบร้อยรุนครับพี่น้อง ไม่ไหวเพราะว่าปั่นไม่ไหวเถลไถลลงกลางทางขนาดลงรุนแล้วยังรู้สึกว่าเดินไม่ไหวหนักเหมือนแบกข้าวสารสัก 2 กระสอบ และเราก็ยุติการปั่นเพื่อเติมออกซิเจนเข้าปอดก่อนจอตาจะดับ ทันใดนั้นซ้ายมือของเพื่อนผมมีทุเรียนวางอยู่กะพื้นข้างทางป่าหญ้าและตอนนั้นไม่มีมนุษย์ลุงหรือป้าณบริเวณนั้น จึงจัดการกับทุเรียนทุ่มลงพื้นคอนกรีตสุดแรง!!..แตกสิครับก็เรียบร้อยได้ลองนั่งกินและชิมทุเรียน ตามอัธยาศัยชิวๆ จัดการไปทั้งหมด 4 ลูก 

จากนั้นขบวนก็เดินทางต่อด้วยการปั่นไปเรื่อยๆตามความชันของพื้นที่และทางไม่กว้างมากประมาณ 50 เซนติเมตร เส้นทางส่วนใหญ่เป็นดินแดงดินภูเขา และฝนก็ตกโปรยปรายหนักลงมาเพิ่ม แต่ก็เป็นการดีเพราะเหมือนเพิ่มความชุ่มฉ่ำให้กับนักนักปั่นเราก็ไปกันต่อลุยป่าหญ้าสองข้างทาง

ต่อไปเป็นทางชันขึ้นไปอีกแต่มีความชันขึ้นกว่าเดิมด้วยดินแดงและฝนเริ่มโปรยปราย แต่อุปสรรคเล็กน้อยเหล่านี้มิได้ทำให้เราย่อท้อแต่อย่างใดมีแต่เพิ่มความท้าทาย มีพี่ท่านนึงลุงพจน์ปั่นไปขำไปเพราะว่าเจอเนินและลื่นไถลลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ข้างทางสภาพเหมือนคนตกตึกนอนแผ่หรา จากนั้นพวกเราก็ปั่นกันต่อถึงยอดเนินและเริ่มลงเขา แต่สภาพทางยังแคบเท่าขนาดรถจักรยานเหมือนเดิมและเต็มไปด้วยหญ้านานาชนิด ปรากฎว่าทันใดนั้นลุงทิน ก็ทำการสละจักรยานกลางอากาศด้วยการบินปล่อยให้จักรยานไปตามทางอย่างเดียวดาย หลังจากรวบรวมสมาธิกันเราก็ไปกันต่อครับ เส้นทางยังใหม่ดิบมีร่องรอยคนผ่านน้อยครับ มีโขดหิน ลำธารเล็กๆมีพันไม้เลื้อยที่ผมไม่รู้จัก มีสวนทุเรียนและก็ยุงเป็นเพื่อน เราเริ่มเจอผู้คนซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของสวนทุเรียน พวกเราทักทายพูดคุยตามอัธยาศัยหารู้ไม่ว่าแน่นท้องอยู่ด้วยทุเรียนของเค้าแล้วก็ถามเส้นทางไปป่าตองว่าไปยังไงจากนั้นก็จากลาด้วยความสันติ แกให้กำลังใจเล็กน้อยเราก็ไปกันต่อครับผม  จนไปเจอเส้นทางที่เริ่มสบายคอนกรีตเพราะว่าเป็นการเปิดเส้นทางของPatong zip line ซึ่งเจ้าของเค้าใจดีเช่นเคยจัดน้ำเบียร์ให้พวกเราและถ่ายรูปสถานที่พร้อมคำเชื้อเชิญ ผ้าเย็นต่างๆอีกมากมายจากนั้นเราก็จากลาลงเขาป่าตองสู่ถนนใหญ่ปั่นข้ามเขากลับกะทู้ด้วยสภาพอิดโรยเหลือแรงไว้ใช้ซัก 15% เวลาในการใช้ปั่นทั้งหมดประมาณ 3 ชั่วโมงแต่เป็น 3 ชั่วโมงที่ คุ้มค่าเหนื่อยสนุก ฮา อิ่มและเจอประสบการณ์ใหม่ๆ ที่รับรองว่าไม่สามารถหาซื้อได้จากที่ไหนเป็นแน่แท้ ขอบคุณเพื่อนร่วมทางคับ...